Maleisisch Borneo: Sarawak

Op het moment van schrijven bevinden wij ons in de Outback van Australie. De temperatuur is hier 40 graden, dus geen witte kerst voor ons. Desalniettemin wensen wij iedereen (alsnog) een zalig kerstfeest en mooi uiteinde van 2008! Om aan de feestdagenstress te ontsnappen nemen we u mee op ons avontuur door de jungle van Borneo.

Vanuit Siem Reap zijn wij gevlogen naar Kuala Lumpur waar het erg druk was vanwege alle perikelen in Bangkok. Omdat het boeken van een aansluitende vlucht naar Kuching via internet niet lukte, waren wij genoodzaakt dit op de luchthaven zelf te doen. Wij rekenden ons al rijk voor last-minute aanbiedingen maar kwamen bedrogen uit. Air Asia had de prijzen verdubbeld om een graantje mee te pikken van alle Thaise commotie. Een onsportieve actie die zij zelf toeschreven aan onverwachte vakantiedrukte.

De volgende dag hebben we tussen de tropische regenbuien door allereerst een bezoek gebracht aan het toeristeninformatiecentrum en een reisschema voor de komende paar dagen gemaakt. 's Middags direct een bezoek gebracht aan het rehabilitation center voor orang utangs. We waren precies op tijd voor voedertijd en Reinier at ook een hapje mee. Hij viel nauwelijks op tussen zijn zeven oranje collega-ragebollen. Aandoenlijk als het schouwspel lijkt, voorzichtigheid blijft geboden bij het bewandelen van de paden, want voor je het weet heb je een goedgemikt stuk fruit op je kokosnoot. Terug in de stad zwaar onderhandeld met meneer Gerald van Borneo Adventures over een driedaagse tour naar de Iban Longhouses. De tour zou garant staan voor een traditioneel longhouse en geen andere toeristen in het dorp. Toen we de prijs nog iets naar beneden konden praten, was de deal rond. Visitekaartjes en telefoonnummers werden uitgewisseld, want hij kon ook nog wel goedkoop een vier-sterrenhotel voor ons boeken. Wij wilden eerst zelf de prijzen op internet checken, maar kwamen er al snel achter dat meneer Gerald weer een deal met ons had.

Voordat het echter allemaal zover was eerst een bezoek aan het Bako National Park. We hadden daarvoor twee nachtjes accomodatie gereserveerd. Wat een fantastische dagen hebben we daar beleefd. De aankomst alleen al was bijzonder. Omdat het park alleen per boot bereikbaar is, charterde we ein bootsjungen (haha). Twintig minuten later stopte hij voor ons gevoel midden op zee en verzocht hij ons uit te stappen. Vanwege laag water kon hij niet dichterbij komen en daar stonden we met al onze baggage in het ruime sop. Een paar minuutjes aquajoggen en wadlopen later waren we toch echt bij het officiele Head Quarters.

In het Bako NP heb je trails die verschillen in moeilijkheid en afstand. Na onze spullen in onze kamer gezet te hebben besloten we direct de Pandan Kecil trail te bewandelen die uit zou komen bij een mooi strand met schitterend uitzichtspunt. Liters water dronken we, want door de hoge temperaturen zweetten we ons rot. Maar na drie uur lopen werden we beloond en voelden we ons alleen op de wereld op het verlaten strand. Op de terugweg hadden we een ontmoeting met een stuk of veertig Orang Belanda (neusapen). De familie had ons niet gezien of gehoord, dus zijn we stilletjes op een toevallig bankje gaan zitten en eens een half uurtje verwonderd zitten staren. Geen idee waarom ze onze naam dragen (Dutch monkeys), zo groot zijn onze dopneusjes toch niet? Op de weg terug naar HQ werden we opgewacht door een grote groep makaken (vervelende beesten) en een handjevol bearded pigs.

De extreme hitte had zijn tol geeist: na terugkomst in onze cabine lagen we binnen luttele seconden te ronken onder een fan op hoogste stand. Pas na een aansluitende koude douche vonden we de fut om wat eten te halen. Het buffet was aardig kaalgevreten door de overige toeristen die stipt om 18.00 klaarzaten, kortom we hadden de left-overs. Een tropische bui liet de nightwalk met gids in het water vallen. We dropen daarom af naar onze kamer en begonnen de volgende ochtend vroeg aan de Lintang trail (5,8 km) waar we de hele dag mee gevuld hebben. We liepen over de wortels van het mangrovebos (in tegenstelling tot onze eigen bossen, hier geen nette aangelegde paden) en moesten regelmatig klimmen. De abrupte vegetatieveranderingen maken dit park onzettend bijzonder. Na een dag lang wandelen besloten we een verfrissende duik te nemen in de Zuid-Chinese zee, maar toen een fikse onweersbui iets te dichtbij kwam stonden we snel weer op het droge. Die avond ging de night walk wel door en zagen we verschillende insecten, adders en vooral veel kikkers. Grappig hoe die laatsten reageren op fluitsignalen of zelfs proberen na te bootsen.

De volgende ochtend vertrokken we vroeg terug naar Kuching en hebben we heerlijk ontspannen in het Grand Continental hotel en onszelf 's avonds getrakteerd op lekker dinertje in het Crowne Plaza waar Reinier naar eigen zeggen de lekkerste lamsbout ooit op heeft. Na een nachtje slapen op heerlijk matras stonden we al vroeg klaar om opgehaald te worden door Pi (zijn echte naam hebben we ook gevraagd, maar zijn we vergeten), onze gids voor de Iban longhouse tour. Met de minivan brachten we een bezoek aan de lokale markt waarna we een schitterende tocht op een traditionele boot door de jungle maakten. Een uur later werden we verwelkomd door de Ibans.

In het dorp wonen 25 families met in totaal 280 mensen. Omdat het schoolvakantie was waren alle kinderen ook in het dorp en binnen no-time deden we mee aan een badminton-toernooi. Wij kunnen een redelijk shuttletje slaan, maar de Iban kids speelden ook niet verkeerd! Het moet wel gezegd worden dat 2.02 meter en het netje van de Ibans niet echt een eerlijke strijd gaf.  Na het diner werden we verwacht in een van de twee longhouses en werd een traditionele dans voor ons opgevoerd. Toen we werden uitgenodigd om daaraan deel te nemen, vielen we door de mand. Onze manier van dansen heeft niets gemeen met die van de Ibans. 's Avonds waren we getuige van een stamberaad. Bijzonder, want het stamhoofd had een cheque van 5000 Ringit (ca. 1100 euro) ontvangen van de overheid en besprak met de andere stamleden hoe dat het beste besteed kon worden. Ons advies om dat geld niet op een Ijslandse bank te zetten, konden we helaas niet geven vanwege de taalbarriere. In plaats daarvan zaten we als passieve toeschouwers van de zelfgemaakte whiskey en rijstewijn te genieten. Nadat we onze cadeautjes hadden overhandigd waren er twee opties voor het slapen: ons guesthouse (wat niet meer was dan een bamboehut met wat matrasjes) of het longhouse zelf. The chief was met zijn - op bevallen staande - dochter mee naar het ziekenhuis in Kuching en zijn vrouw nodigde ons uit om haar gezelschap te bieden. We moesten ons er wel van bewust zijn dat we vroeg gewekt zouden worden door hanengekraai en Ibans die naar het land vertrokken om te werken. Niets bleek minder waar, want omdat veel stamleden de avond ervoor iets te diep in het glaasje hadden gekeken, werden we pas om 7.00 uur wakker. Bovendien was de kamer luxer dan verwacht met bankstellen en televisie. Uit principe-overwegingen hebben we daar maar geen gebruik van gemaakt.

Toen we onze gids hadden gewekt voor het ontbijt, vertrokken we voor een wandeling door de jungle en langs de vele Iban-boerderijen. Dat was vooral bijzonder omdat we tientallen vruchten voorbij zagen komen waarvan we nog nooit van gehoord hadden. Vanwege onze ervaringen in Thailand waren we in eerste instantie wat terughoudend in het proeven (junglevruchten waren daar wat zuur), maar ditmaal waren er zeer smaakvolle varianten. Vooral de tabau was spectaculair en we gaan deze mogelijk exporteren naar Nederland. 

De manier waarop de lunch werd bereid was ook bijzonder. De Ibans demonstreerden namelijk op bamboo cooking wijze hoe je heerlijke gerechten kan maken in bamboepijpen en kampvuur. Wij zwommen intussen heerlijk in een krokodilvrije rivier en Reinier viste er wat op los op Ibanwijze met loodzwaar visnet (hij moet nog even oefenen want het net bleef leeg). 's Avonds werden we voor ons gevoel onthaald als echte stamleden (we waren nu immers bekenden, daarom is het ook zo leuk om een dagje langer te blijven) en deden we drankspelletjes met leeftijdsgenoten. De gids had Marjolein verboden de tweede avond whiskey te drinken (voor haar eigen veiligheid), maar we verzekeren u dat dat bevel is genegeerd. :)

Met lichte hoofdpijn stapten we de volgende ochtend in de boot om vervolgens de weg terug te nemen naar Kuching. Onderweg stopten we nog even bij een crocodile farm (krokodillen van 6 meter!!!) en zwommen we in ons luxe hotel om 's avonds op het vliegtuig naar Kota Kinabalu te stappen, waarmee we het andere district van Maleisisch Borneo binnenvlogen, namelijk Sabah. Daar zal het volgende verslag over vertellen.