Cambodja

Na de sportieve, culturele en culinaire hoogtepunten in Laos en een daarop volgende radiostilte van drie weken, is ditmaal Cambodja aan de beurt. Vanuit Vientiane zijn we de chaotische hoofdstad Phnom Penh binnengevlogen. Met een ander Nederlands stel regelden we voor een vriendschappelijk prijsje een tuk tuk en hotel (met vier personen krijg je immers meer voor elkaar). Binnen no time navigeerde Reinier ons naar het Tuol Sleng museum, alwaar we door een gids werden rondgeleid. Dit voormalige schoolgebouw is in 1975 door de Rode Khmer omgebouwd tot gevangenisgebouw S-21. De gids vertelde ons over de gruwelheden van genocide die onder leiding van Pol Pot in de jaren hierna plaatsvonden. Ondanks dat het misschien niet het meest gezellige museum is, hoort een bezoekje bovenaan het lijstje te staan om het Cambodja van tegenwoordig in perspectief te kunnen plaatsen. De rest van de middag werd ingevuld met een bezoek aan de overvolle Russian market en we hebben de verleiding kunnen weerstaan om nepkleding te kopen. Zelfs fietsbanden, cylinderkoppen en gefrituurde kakkerlakken hebben we laten liggen. Ook hebben we onze eerste wandeling gemaakt van het National Independence monument, langs de hoge muren van het Royal Palace tot over de boulevard die rijkelijk gevuld was met lounge bars en restaurants. Hier hebben we dan ook de avond gevuld met happy hour bier en (voor de verandering) westers eten.

Aansluitend op het Tuol Sleng museum gingen we volgende ochtend vroeg naar de Choeng Ek Killing Fields. Onder Pol Pot's regime werd deze voormalige Chinese begraafplaats gebruikt als eindstation voor (tien)-duizenden onschuldige slachtoffers van de genocide. Na dagen van ondervraging en marteling in S-21 werden ze vervoerd naar de Killing Fields en op schokkende wijze om het leven gebracht. Zelfs familie en kinderen werden daarbij niet gespaard. Religie en tegenspraak werden niet geduld. Alles moest wijken voor totalitair communisme. Erg indrukwekkend vonden we het centrale monument met bijna 9000 schedels en de vele massagraven met daaromheen resten van botten en kleren. Een wandeling rond het meer waar opgravingen nooit hebben plaatsgevonden, gaf een beknellend gevoel.

Genoeg dramatiek en geschiedenisles, tijd voor wat leuks. 's Middags hebben we rondgestruind op de Central Market, tijd genomen om te bloggen (gadverdamme) en in alle haast naar het Royal Palace gegaan. Vijf minuten na sluitingstijd kreeg Reinier het nog net voor elkaar om naar binnen te geraken. Het kostte een glimlach en waarschijnlijk wat Amerkaanse dollars extra, maar in twintig minuten sprintte hij langs de verschillende gebouwen. De iets te sexy geklede Marjolein wachtte op zijn terugkomst buiten de muren en moest daarbij een colonne tuk tuk drivers van zich afschudden.

De volgende ochtend vertrokken we in alle vroegte richting Siem Reap. Na een busrit van luttele uurtjes door eindeloze rijstvelden werden we hartelijk verwelkomd door een horde chauffeurs. We kozen de meest betrouwbaar ogende en regelde met hem het volgende: je brengt ons nu gratis naar hotel, rijdt ons om 16.30 direct naar Angkor Wat voor de zonsondergang (geniaal idee van Marjolein, parkentree is dan namelijk gratis als je een pas voor de dag erna koopt), brengt ons morgen op en neer naar Angkor en doet zowel kleine als grote tour en brengt ons zonsdag naar het vliegveld. Elk verzoekje verhoogde zijn prijs ietswat, maar bijelkaar hadden we een ongeevenaard combi-pakket.

De eindemiddagzonsondergang was prachtig, Angkor Wat groter dan verwacht. De schemering in de eindeloze galerijen gaf het geheel iets magisch. In het pikkedonker bracht onze remorque-motor buddy ons terug naar het hotel en in datzelfde donker troffen we hem de volgende ochtend weer aan, n.b. 5.00am. De korte slaap was meer dan de moeite waard: de zonsopgang rond Angkor Wat is uniek. Een kleurrijke hemel en reflectiepool zijn ingredienten voor een fantastische foto. Dat wisten meer toeristen, meer specifiek, we stonden daar tussen honderd Chinezen gewapend met statief en enorme zoomlens EN met stevige ellebogen, want op dit soort momenten zijn onze Oosterse vrienden opeens niet zo vriendelijk meer. Na een half uur staren over een steppe zwart-sluike haardossen, vroeg Reinier vriendelijk of een vrouw voor hem plaats wilde maken voor een mensvrije foto. Haar reactie, "So unpolite", schoot hem daarbij in het verkeerde keelgat. Gepikeerd voor tien besloot hij daarom om haar de rest van de ochtend te fotograferen in plaats van de tempel.

Na de zonsopgang hebben we ons verder laten vervoeren langs de andere tempels in het gebied. We zullen ze hier niet allemaal noemen, maar wellicht wijzen de foto's uit dat er indrukwekkende exemplaren bij zitten. Wij zijn van mening dat sommigen zelfs mooier zijn dan het overbekende Angkor Wat en daarom zeker meer dan de moeite van het bezoeken waard zijn. Moe, maar voldaan, kwamen we terug in ons hotel. In de veronderstelling dat we heerlijk gingen slapen, kwamen we echter bedrogen uit. In onze straat vond namelijk een driedaags huwelijksfeest plaats. Het is traditie om dan om 5.00am te beginnen met de ceremonie. Het is gebruikelijk om de gehele buurt erbij te betrekken door alle gebeden en liederen door de speakers te laten galmen. Als je dan net in de ongelukkige omstandigheid verkeerd dat je EN moe bent EN de hoofdspeaker nou net op je kamerraam gericht staat, is het misschien niet verwonderlijk dat je dan lichtelijk geirriteerd bent. Marjolein besloot aldus op hoge poten en in haar pyjama eens te informeren waarom zij per se onderdeel moest zijn van de festiviteiten. Onbegrepen probeerde ze met handgebaren duidelijk te maken dat het ook zachter kon. Terug in bed verzekerde Reinier haar dat de geluidsintensiteit inderdaad iets was afgenomen (tussen u en mij, dat was het niet).

Brak van de nacht hebben we onze vijfde en laatste dag ingevuld met een cursus Cambodjaans koken en een bezoekje aan een 5-sterren hotel vanwege het verkoelende zwembad. Terugkijkend concluderen we dat we een indrukwekkende tijd hebben gehad in dit land, maar dat een kort weekje voor ons gevoel zeker voldoende was. Het volgende verslag neemt u mee naar Maleisisch Borneo en zal op korte termijn volgen.